12 اکتبر 1964
«ولادیمیر کمارف»، «کنستانتین فئوکتیستف» و «بوریس یگورف» با سفینه «وسخد-1» به فضا پرتاب شدند. این نخستین باری بود که یک ناو با چند سرنشین راهی مدار می‌شد. کمارف، در این سفر به عنوان خلبان، هدایت ناو را بر عهده داشت. فئوکتیستف، دانشمند طراح دستگاه‌‌های فضایی بود و در این سفر یک سری آزمایش‌‌های فنی انجام داد. یگورف، پزشک بود و در جریان پرواز درباره اثر سفرهای فضایی روی بدن انسان ، تحقیق می کرد.
وسخد-1 پس از 24 ساعت پرواز و 16 بار گردش به دور زمین، سالم فرود آمد.
18 مارس 1965
شوروی، سفینه «وسخد-2» را با دو کیهان‌نورد به نام‌‌های «لئونف» و «بیلیایف» به فضا پرتاب کرد. این ناو طی 26 ساعت، هفده بار زمین را دور زد و در جریان پرواز آن، برای نخستین بار یک انسان در فضا راهپیمایی کرد. «الکسی لئونف» با لباس ویژه‌ای از ناو بیرون آمد و در حالی که با طنابی به وسخد-2 وصل بود تا چند متری ناو از آن فاصله گرفت. راهپیمایی فضایی لئونف 24 دقیقه طول کشید که 10 دقیقه آن شامل عملیات خروج از سفینه بود.
ناو کیهانی در آخرین مراحل سفر دچار مشکلات فنی شد و دستگاه هدایت خودکار سفینه از کار افتاد و بیلیایف مجبور شد کنترل ناو را شخصاً به دست گیرد. وسخد-2 سرانجام در نزدیکی شهر «پرم» در جنگل‌‌های کوه‌‌های اورال و به فاصله هزار کیلومتری منطقه پیش‌بینی شده فرود آمد. دو فضانورد حدود سه شبانه روز در انتظار گروه نجات بودند.
23 مارس 1965
ناو کیهانی «جمینی -3» با دو سرنشین به نام‌‌های «ویرجیل گریسام» و «جان یانگ» با یک موشک «تایتان-2» از سکوی شماره 19 مرکز فضایی کاناورال آمریکا راهی مدار زمین شد. این ناو در تاریخ فضانوردی از ویژگی‌های خاصی برخوردار است.
جمینی-3 نخستین سفینه سرنشین‌داری بود که در فضا تغییر مدار داد و بالاخره نخستین سفینه کیهانی بود که با خود کامپیوتر به فضا برد. این ناو پس از طی130 هزار کیلومتر و 3 بار گردش در اطراف زمین که 19 ساعت و 16 دقیقه و 31 ثانیه طول کشید، در فاصله 111 کیلومتری از ناحیه پیش‌بینی شده در اقیانوس اطلس فرود آمد.
